De titel zegt genoeg, want we zijn alweer 3 weken verder na de laatste blog. Cambodja hebben we op 9 juli achter ons gelaten en inmiddels heeft Bo, Laos al doorkruist en is zij beland in Noord Thailand. Maarten slijt op dit moment zijn laatste dagen in de jungle van Noord Laos. Laten we maar gewoon bij het begin beginnen, want er is weer veel gezien en beleefd!

De busreis van Siem Reap naar Don Det, Four Thousand Islands, Laos, naam bijna een halve dag in beslag. 's Ochtends om 5 uur werden we opgehaald om uiteindelijk om half 7 de bus in te stappen naar de beruchte border van Cambodja en Laos. We hadden gehoord en gelezen dat het verkrijgen van je Loas visum bij deze border lastig was. Dicht, gewoon niet mogelijk i.v.m. je nationaliteit of een andere voor hun waarschijnlijk goede reden. De man die ons bij het boekingskantoortje hielp was er zeker van dat dit geen probleem zou worden, maar om ons gerust te stellen, belde hij toch nog even met iemand om het te laten bevestigen. Niet dat wij een woord verstonden van wat hij zei, maar het voelde in ieder geval beter om een extra bevestiging te krijgen. Je wilt immers niet voor niets bij de border staan, want dan is het omkeren en maar zien hoe je aan vervoer komt. Op de border bleek inderdaad dat het geen enkel probleem was om een visum te krijgen. Één van de chauffeurs zou zorgen voor het in orde maken van het visum, zodat wij gewoon in de bus konden blijven zitten . Het ging zelfs zo makkelijk dat ze niet eens controleerde of de persoon in het paspoort wel daadwerkelijk in de bus zat.
Rond half 4 kwamen we aan bij een klein plaatsje langs de Mekong Delta. Hier wordt de Mekong Delta ruim 18 kilometer breed en zijn er kleine eilandjes ontstaan. Via een longtrailbootje zijn we al wiebelend naar Don Det gevaren. Hier aangekomen eerst opzoek gegaan naar een slaapplek en al snel een klein bungalowtje gevonden voor ongeveer € 3,- per nacht. Maar; alleen met een fan en koud water. Don Det heeft pas sinds enkele jaren elektriciteit en ook kun je geen ATM's vinden op het eiland. Eiland? Zeg maar gerust eilandje, want het is ongeveer 3 bij 1 kilometer breed. 's Avonds Kiko en Kelvin leren kennen. Kiko, een Italiaan, en al 5 jaar op reis. Kelvin, een Laotiaan, geboren in Thailand met een Amerikaans paspoort. Vreemd stel, maar gezellig en uiteindelijk besluiten we met zijn vieren te gaan eten. Kelvin stelt voor om de lokale specialiteiten te bestellen (dat staat niet op de kaart) Het ene gerecht is nog beter dan het andere.
De volgende dag staat letterlijk in het teken van niets doen, waardoor we onze tweede dag besluiten twee fietsen te huren en het eiland(je) te gaan verkennen. Don Det ligt via een smal bruggetje aan Don Khone vast, waardoor we uiteindelijk 2,5 uur zoet zijn. Onderweg proberen we een aantal watervallen te vinden, maar vinden degene niet die we zoeken. Wij horen jullie al denken: "hoe kan dat bij zulke kleine eilandjes?". Ja echt dat kan! :-) Aan het einde van Don Khone zou je de met uitsterven bedreigde Irrawatty Dolfijnen kunnen spotten. Het is ons helaas die dag niet gegund, want we zien ze helaas niet. De volgende dag besluiten we een kajaktocht te doen, vooral voor een tweede poging om de Irrawatty Dolfijnen te zien. Men zegt dat er nog zo'n 100 in de Mekong Delta zwemmen en ze hebben hier een special gebied waar ze "beschermd" worden. We zijn nog niet op de plek aangekomen en de eerste 3 dolfijnen komen al boven water. Geweldig! Het is weer eens wat anders om een zoetwater flipper te zien.

Na 3 dagen Don Det besluiten we om verder naar het Noorden te trekken. Uiteraard gaat deze reis weer niet zonder slag of stoot, want we lopen bijna 4 uur vertraging op. Bijna alle dieren lopen hier overdag zonder enig toezicht over straat en hierdoor ontstaan soms nogal gevaarlijke situatie. De koeien reageren al niet meer op de toeters van auto's, scooters en bussen, waardoor onze bus na een noodstop frontaal tegen een koe aanreed. Wonder boven wonder was de koe al vertrokken, voordat we tot stilstand kwamen. De koe verdwenen, maar de bus was er wat minder goed aan toe. Nadat er toch iets geregeld is met de eigenaar van "de koe" vertrekken we in dezelfde, maar ingedeukte bus met een kapot voorraam. Tha Khaet is een klein plaatsje zo'n 6 uur rijden van de hoofdstad Vientiane en is vooral geliefd bij een klein groepje toeristen voor de Kong Lo Cave. Op zo'n 2 uur rijden door een schitterend landschap vind je de Kong Lo Cave. Verstopt in de jungle en ontvindbaar als je niet weet waar je heen moet. De grot is pas sinds 2003 een trekpleister aan het worden en pas sinds 2008 volledig toegankelijk. Het is de langste grot op aarde en is alleen bereikbaar met een longtrailbootje. Samen met twee gidsen en twee lampjes gaan we de grot in. Spooky, donker, maar geweldig als je eenmaal het daglicht achter je laat. Na ongeveer 10 minuten stoppen we om een klein stukje te lopen. Via een provisorisch gemaakte trap lopen we langs Stalagmieten en Stalactieten. Hierna vervolgen we onze weg weer en kijken we soms wel 100 meter de hoogte in. Om stil van te worden en geweldig indrukwekkend. Omdat we stroomopwaarts varen duurt het ongeveer 35 minuten voordat we aan de andere kant van de grot zijn. De terug weg is net zo indrukwekkend, maar doordat we nu stroomafwaarts gaan doen we er een stuk sneller over. We komen de gehele toch maar 2 andere bootjes tegen, waardoor we ons even geen echte "toerist" voelen. 's Avonds besluiten we gelijk de nachtbus te pakken naar Vientiane. Deze nachtbus blijkt iets anders dan we hadden voorgesteld en we zitten bijna 6 uur lang tussen de Laotianen in een verschrikkelijk vervallen bus. Geen airco, waar het 28 graden is, kapotte ramen, stoelen, etensresten over de grond verspreidt en een gehele inboedel op het dak van de bus. Als een man achter ons ook nog eens heel de boel wakker houdt door zijn zware gesnurkt is het helemaal af. Bo kan er al snel om lachen, maar bij Maarten heeft het even tijd nodig. Gelukkig komen we eerder dan gepland aan in Vientiane en proberen we allebei nog even wat te slapen. Vientiane is de hoofdstad van Laos, maar totaal niet vergelijkbaar met Bangkok, Saigon, Phnom Penh e.d. Het is meer een dorp met alleen maar laagbouw en in onze ogen met weinig bezienswaardigheden die we willen zien. Na één dagje besluiten we de bus te pakken naar het spektakel in Laos. Vang Vieng ofwel Tubing!

Tubing; normaliter met een rubber band de rivier afgaan, maar hier in Laos hebben ze daar net even een andere draai aangegeven. Over een lengte van 7 kilometer zijn verschillende barren gebouwd met allemaal andere bijzonderheden. Dit is "het" party paradijs van Laos en je bent als backpacker niet in Laos geweest als je niet bent gaan tuben in Vang Vieng. We leren al snel twee meien Frankie en Cam en de twee heren Scottie en Jeremy kennen en hiermee hebben we twee ontzettend leuke dagen. Elke bar heeft weer iets anders in petto. Van wiskeytreinen, modder volleyballen, body spray painting, glijen van een grote stenen glijbaan tot als rambo in je tube zitten. Tevens hebben ze op verschillende plaatsen een lijn van de ene kant van de rivier naar de andere kant van de rivier gespannen en hebben ze 2 houten vierkante boards in het water liggen. Deze boards zijn door middel van een touw aan het andere touw verbonden en hierdoor kunt je een soort van "surfen". De slide-bar zegt het al; had een grote stenen glijbaan. Uiteraard was het hier de kunst om zover mogelijk te komen en dit ging ons verbazingwekkend goed af. Helaas waren we er lichamelijk iets minder goed aan toe, want inmiddels hadden we allebei een dozijn aan blauwe plekken ontwikkeld. Gelukkig mocht dat die pret niet drukken, zeker niet bij Maarten, want die besloot een aantal dagen later terug te gaan voor nog 3 avontuurlijke tubing dagen.

Na Vang Vieng zijn we samen terug gegaan naar Vientiane om ons visum voor Thailand te regelen. Sinds een aantal jaar zijn de regels aangepast en krijg je over land nog maar een visum voor 14 dagen. Dit is niet genoeg, waardoor we een 60 dagen visum hebben aangevraagd. Binnen twee werkdagen konden we deze weer ophalen en hebben we ons tijdelijk opgesplitst. Maarten is zoals eerder genoemd terug gegaan naar Vang Vieng en zit op dit moment nog steeds in Laos. Bo is vanuit Vientiane naar Bangkok gereisd om daar twee snowboardvriendinnetjes te ontmoeten en vanuit daaruit naar Chiang Mai te reizen.

Hoe de reis onafhankelijk van elkaar verloopt in de volgende blog meer!

(foto's Laos volgen morgen)