Kia Ora,

Voor ons beide zat op 3 januari de 2,5 maand Australië erop. Nadat we elkaar ruim een maand niet gezien hadden, stapte we samen het vliegtuig in naar het volgende land in Oceanië; Nieuw Zeeland. De vlucht bracht ons in ongeveer 3,5 uur van Melbourne naar Auckland en toen we eenmaal aanstalten maakte om te gaan landen, zag je al gelijk het verschil met Australië. De kustlijn van Oost Australië is vooral strand, strand, strand. De kustlijn van Nieuw Zeeland zag er ruig uit, veel rotsen, steile afgronden, heuvels en het is vooral heel erg groen. De aankomst in Nieuw Zeeland betekende gelijk een nieuwe opsplitsing. Maarten zou vanaf Auckland, via het gehele Noordereiland, via een loop naar Queenstown en Christchurch in het Zuidereiland reizen. Ikzelf had 4 uur later een vervolg vlucht naar Christchurch op het Zuidereiland.

Nieuw Zeeland; het land van de film trilogie Lord of the Rings, is het meest geïsoleerde land ter wereld en het dichtstbijzijnde land is Australië op ongeveer 2000 kilometer ten westen. Ten noorden vind je o.a. de eilanden Tongo, Nieuw Coledonië en Fiji. De enige landmassa ten zuiden van NZ is Antarctica. Het land is ongeveer 8x groter dan Nederland en bestaat uit voornamelijk de 2 belangrijkste eilanden; Het Noordereiland en het Zuidereiland. Het land heeft ongeveer 4 miljoen mensen, waarvan ongeveer 1 miljoen mensen op het Zuidereiland leeft en de rest op het Noordereiland. Geinig feitje Nieuw Zeeland heeft meer dan 50 miljoen schapen rond lopen.

Om iets voor 9 's avonds heb ik mijn ongeveer 1 uur en 15 minuten durende vlucht naar CHCH. De stad met de meeste aardbevingen ter wereld. Eén van de redenen van de velen aardbevingen in Nieuw Zeeland is omdat het land in de beruchte ring of fire valt. De ring of fire is een ringvormig gebied rondom de Grote Oceaan. Door de verschuivingen van de tektonische platen ontstaan de bevingen die eveneens weer invloed hebben op een andere natuurverschijnsel; de vulkanen. Op het Noordereiland zijn 3 vulkanen nog regelmatig actief. Het gebied loopt van Nieuw-Zeeland via enkele eilandengroepen naar Indonesië, de Filipijnen, Japan, de Koerilen, Kamtsjatka, Alaska, en de westkust van Canada, de Verenigde Staten van Amerika, Mexico en Midden- en Zuid-Amerika. Van alle vulkanen in dit gebied zijn er zo'n 128 actief en gelden er 65 als gevaarlijk. De gordel rond de Grote Oceaan, onderdeel van de Ring of fire, loopt over een lijn met een lengte van 40.000 kilometer, die zich uitstrekt van Sumatra tot Flores in Indonesië. Op deze plaats schuift de Australische plaat met een snelheid van ongeveer 6 centimeter per jaar onder de Eurazische plaat. In deze zone neemt men veel vulkanisme en aardbevingen of zeebevingen waar. En dan kom ik nog even terug op de aardbeving die ik in oktober op Bali heb meegemaakt. Deze had tevens te maken met the Ring of Fire. In de nacht van 3 op 4 september 2010 kreeg CHCH te maken met een beving van 7.1/7.4 op de schaal van richter. Het epicentrum van de aardbeving lag op ca. 10 km diepte en ca. 40 km van het centrum van CHCH. Sinds de zware aardbevingen van 3 februari 1931 in Napier (Noordereiland) was dit de zwaarste beving ooit in Nieuw Zeeland gemeten. Hierbij liepen vooral in het centrum van de stad, veel gebouwen schade op. Op de beruchte dinsdag 22 februari 2011 werd CHCH en tevens de rest van de wereld opnieuw opgeschikt met een aardbeving van 6,3 op de schaal van richter. Hoeveel de aardbevingen minder krachtig was dan degene in 2010, vielen er dit keer meer dan 150 doden en was de schade aanzienlijk groter. Zeker 800 historische gebouwen zijn verwoest en centrum is een jaar later nog steeds hermetisch afgesloten en is bestempeld met de RED ZONE/DANGER ZONE. Een jaar later lijkt CHCH een spookstad en ziet het er naar uit dat dit ook nog niet snel veranderd. Omdat de grond zo onstabiel is, kunnen ze nog steeds weinig actie ondernemen en ziet het grootste gedeelte van de stad er nog steeds uit als even na de aardbeving. Inmiddels heeft CHCH na 22 februari 2011 te maken gehad met duizenden naschokken. De dag voor mijn aankomst waren er bijvoorbeeld 48 naschokken in 24 uur tijd. Het is bijna verrassend als je in CHCH bent en geen aardbeving meemaakt. Meerdere malen stond ik dan weer even raar te kijken toen de grond onder mijn voeten begon te trillen.

Op donderdag 5 januari was het zover om met mijn rondreis over het Zuidereiland te starten. Ik zou 15 dagen met de Kiwi Experience rondreizen. De Kiwi Experience is een soort tour. 's Ochtends vertrek je met een grote touringcar en andere backpackers naar de volgende stop. Onderweg stopt de bus bij mooie spots, voor een korte of lange wandeling, mooie lookouts, national parken e.d. Tevens zorgen zij ervoor dat je bepaalde activiteiten kunt doen, zodat je ook genoeg afwisseling hebt en niet te lang in de bus doorbrengt. De chauffeurs (aparte types, echte kiwi's) vertellen regelmatig iets over het land, de plaatsen waar je stopt of de activiteiten. 's Avonds stop de bus en is er altijd tijd voor een 'klein feestje' of als je daar niet voor in bent een rustig en vroeg avondje in je bed. Een belangrijk motto; niets moet; alles mag en je kunt zelf bepalen hoelang je over een bepaalde route doet. De route dit ik had gekozen duurde minimaal 11 dagen, met een minimale stop van 2 dagen in Franz Josef en Queenstown. Ik had dus iets meer tijd om ergens langer te blijven.

Via Kaikoura aan de westkust en Kaiteriteri ten zuiden van het Abel Tasman National Park kwamen we op zaterdagavond aan in Westpoort. Na een 'klein' kampvuurtje op het strand van Westpoort en een bijzonder avondje in de kroeg werd het op zondag tijd om via de ruige westkust naar het zuiden af te zakken. Iets ten zuiden van Westpoort kun je the Cape Foulwind Walkway lopen. Een schitterende wandelroute langs de kust lijn met halverwege een schattige seal colony. De reis werd vervolg naar de beruchte pancake rocks en blowholes, gevormd door eeuwelange zee en wind erosie. Aan het eind van een indrukwekkend dag kwamen we aan bij Lake Mahinapua. Even waande we ons in een scene van Lord of the Rings, een kiwi van middelbare leeftijd met een uiterlijk van Gandalf verwelkomde ons in zijn hostel. Nadat hij geprobeerd had ons allemaal een steak voor te schotelen, wat hij beter niet had kunnen doen, was het tijd voor ons nachtelijk avontuur; de thema-avond met als thema; shock your mother! Gezien het feit dat ik nooit zo van verkleedpartijtjes heb gehouden, heb ik het thema even aan mij voorbij laten gaan; al blijkt dat na een paar uurtjes niet van de foto's af te lezen en heb ik vooral genoten van de geweldige creaties van andere. 2 van mijn Engelse mede busgenoten waren dress up en wel uit de playboy gestapt en één van mijn Nederlandse mannelijke reisgenoten kon zo de straten van Phuket, Thailand op. Na een hilarisch avond vol grappen en grollen en weinig slaap was het de volgende dag tijd om te vertrekken naar Franz Josef.

Franz Josef staat bekent om zijn gletsjer. De Franz Josef gletsjer is 12 km lang en is gelegen in het Tai Poutini National park aan de westkust van Nieuw Zeeland. Samen met de Fox Glacier is dit een uniek aanzicht in de Zuiderlijke Alpen van NZ. De gletsjers liggen op 300 meter boven zeeleven en eindigen in het regenwoud. Een andere bijzonder feit is de extreme groei en terugtrekking variërend tot 1,5 meter per dag. De dag na aankomst trok ik een mooi apen pakkie aan en trok ik wat ijzerschoeisel onder en beklom ik met mijn mede reisgenoten en enkele gidsen de met steen, ijs en sneeuw bedekte Frans Josef gletsjer. Omdat de gletser extreem snel groeit en terugtrekt is het voor de gidsen elke dag weer een verrassing hoe de weg omhoog gaat. Na twee nachten Franz Josef werd het tijd om de weg naar het zuiden te vervolgen richting Wanaka.

Vanaf Franz Josef maken we eerst een stop bij Lake Matheson. In één uur loop je om het meer heen en bij een 'clear day' kun je de weerspiegeling van Mount Cook (de hoogste berg van NZ) en Mount Tasman zien. Ondanks dat wij iets last hadden van bewolking konden we inderdaad de weerspiegeling zien, wat weer ontzettend mooie foto's opleverde. Voordat we aankomen in Wanaka rijden we tussen de twin lakes door; Lake Hawea en Lake Wanaka. De lucht is inmiddels vrijwel opgeklaard en gaf wederom geweldige ansichtkaart plaatjes.

Nieuw Zeeland staat niet alleen bekent als het land met misschien wel de mooiste natuur ter wereld, maar heeft ook the adventure capital of the world in zijn bezit; Queenstown. Omdat de adventure capital of the world snel dichterbij kwam, moest ik toch eens gaan nadenken over de sheets met activiteiten die langskwamen. Nieuw Zeeland ofwel A.J. Hackett is begonnen met de eerste commerciële bungee en heeft inmiddels een aardig rijtje locaties op zijn naam staan. Onderweg naar Lake Wanaka kwam de beruchte sheet van de 134 hoge bungeejump ofwel Australasia's hoogste bungee langs. Een bungee met een vrije val van 8,5 seconde en een 1ste bounce van +- 50 meter. Met een kleine twijfel en onder het motto als je iets doet moet je het goed doen, schreef ik mij in om op zaterdag 14 januari om 10 uur , mijzelf vanuit een gondel 134 meter naar beneden te laten storen. Na een kort bezoekje aan het A.J Hackett bungee center, was er betaald (non refundable) en kon het aftellen beginnen.

De spanning nam toe, maar eerst stond er nog een dagtripje naar de Milford Sounds op de planning. De Milford Sounds of ook wel fjordenland staat bekent om zijn hoge en zeer steile rotsen. Milford Sounds is de natste plek van Nieuw Zeeland en er kan per jaar wel 6 tot 8 meter regen vallen. Je mag dan bijzonder geluk hebben om een strak blauwe dag te treffen voor wederom mooie weerspiegelingen in het water. Ik had het geluk even niet aan mijn zijden staan, laten we zeggen dat ik dat nodig ging hebben voor mijn bungee, en met veel regenval zag de Milford Sounds er grijs en grauw uit. Laag hangende mist, koud, maar extreem veel watervallen. Ik heb nog nooit zoveel, wellicht wel honderden watervallen bij elkaar gezien. Een 2 uur durende ferrytrip bracht ons langs de steile rotsen, seal kolonies, dolfijnen, naar open zee en terug. Zelfs een beetje sneeuw op de toppen mocht nies ontbreken.

4 januari, D-Day! De avond ervoor, na een paar vlugge woorden met een Zweeds busgenootje, stapte ik toch wel wat zenuwachtig mijn bed in. Het helpt ook niet echt als het nieuws een paar dagen daarvoor volstaat met het bungee ongeluk in Zuid Afrika. Het thuisfront was inmiddels ingelicht en een paar reisgenootjes, die zelf ook gingen springen, vonden het nog wel even nodig om wat fout aflopende filmpjes terug te kijken. Welkom in het land van de tekst; No Worries! Ik geloof dat ik die woorden s avonds in mijn bed even niet kende. 's Ochtends was ik dan ook verbaasd dat ik relaxed mijn bed uit kwam en de adrenaline begon te voelen. Nog even de weegschaal op in de shop in Queenstown en toen de bus in naar de locatie! Hoe zenuwachtiger de rest werd, hoe meer zin ik kreeg. Toen we eenmaal met outfit en al de gondel stapte en de eerste 4 mannen gesprongen hadden, was het toch echt mijn tijd! In plaats van recht vooruit te kijken, zoals iedereen, vond ik het nodig om 5 sec. voor mijn sprong nog even naar beneden te kijken. Het enige wat ik nog kon uitbrengen was; F*ck dit is hoog!! Met geschreeuw op de achtergrond dat ik gek was, begon het aftellen; 3, 2, 1...............
Wat een rush, wat een gevoel en wat een adrenaline! Absoluut één van de gaafste, maar toch ook bijzonderste dingen die ik deze reis heb gedaan! Nu ik ook nog naar Zuid Afrika ga en daar de hoogste commerciële bungee is á 216 meter, sluit ik niet uit dat ik straks in de buurt van Port Elisabeth, ZA nog een keer aan een koort ga hangen. Uiteraard sloot ik deze dag wel verdiend af met een lekker bakkie (nee geen koffie) in het nachtleven van QTOWN.

Na 4 dagen Queenstown liet ik de tot nu toe leukste stad van Nieuw Zeeland achter mij en ben ik samen met mijn inmiddels vertrouwde Nederlandse reisgenootjes Charlotte en Marjolein in een aantal dagen naar Wellington gereisd. Ondertussen nog een paar mooie stops gemaakt bij Lake Tekapo, waar je vanaf de andere zijde mooie kijk op MT Cook heb en Lake Pukaki. Ijsblauw water, groene landschappen, donkere bergen met witte sneeuwtoppen en een strak blauwe lucht, schitterende stops met een sprookachtig tintje. Vanaf Picton, het deprimerendste dorp in Nieuw Zeeland, hebben we de ferry naar Wellington genomen. In 3 uur word je van het Zuidereiland naar het Noordereiland gebracht. Wellington stond in het teken om afscheid te nemen van Charlotte en Marjolein, maar was tevens ook de plaats waar ik na bijna 5 maanden Fiona en haar Nieuw Zeelandse vriend Rich weer zou zien.

Het zuidereiland zat erop! Sprookjesachtige landschappen hebben mijn gezichtsveld gepasseerd en vaak genoeg kreeg ik het idee dat ik op de filmset van Lord of the Rings was beland. Dan mag het in de liefde de laatste jaren erg rustig zijn, ik ben in ieder geval gevallen voor het Zuidereiland van Nieuw Zeeland!