Reizen (Part II); alleen, samen, vrienden en terug naar Nederland!

Vervolg...................:

Dachten we op de heenreis veel vliegvelden gezien te hebben; Schiphol, Heatrow, Survarnabhumi en Noi Bai. Nu zagen we alleen Survarnabhumi Airport 3x in drie dagen tijd. Op dinsdag 9 augustus was het dan eindelijk zover om de eerste lichting uit Nederland te verwelkomen in het land van de glimlach. Fiona zou de komende 4 weken met ons meereizen door Thailand en Maleisië. Na een bijna 16 uur durende reis was Fiona toe aan een kleine opfrisbeurt en een goed ontbijt en zijn we hierna met ze drieën de stad alvast klein beetje gaan verkennen. De eerste stop was de highlight Wat Pho, ook wel de tempel van de liggende boeddha. Wat Pho is de grootste en de oudste Wat in Bangkok en bevat meer dan duizend Boeddha vertoningen. Het complex is ruim 8000m2 groot en herbergt de liggende boeddha. Deze boeddha is 46 meter lang en 15 meter hoog. De boeddha is versierd met bladgoud en alleen de onderkant van zijn voeten en ogen bestaan uit parelmoer. De tempel wordt ook gezien als de plek waar de traditionele Thaise massages zijn ontstaan. Voordat het een tempel werd, werd het gebied gezien als het centrum voor scholing in traditionele Thaise medicijnen. Na een rondje over het complex en het zien van de liggende boeddha zijn wij terug gegaan naar het backpackers paradijs van Bangkok; Koh San Road. We hebben een terrasje gepakt en onder het genot van een biertje gekletst over de afgelopen twee maanden in Azië en over het leven thuis. Wegens de lichte jetlag van Fiona en onze trip naar Ayutthaya de volgende dag zijn we op een schappelijk tijdstip ons bed ingedoken.

Ayutthaya ligt op ongeveer 2 uur rijden ten noorden van Bangkok. We hadden voor deze dag een privé-chaffeur geregeld, zodat we zelf konden bepalen waar we heen wilden en niet afhankelijk zouden zijn van andere toeristen. Ayatthaya ook wel de oude hoofdstad van Siam, het huidige Thailand genoemd. De stad is gesticht omstreeks het jaar 1350 en had in totaal 33 koningen verspreid over 400 jaar. Na deze periode werd de stad verwoest door het Birmese leger en zijn de verhoudingen qua hoofdstad in Siam ofwel Thailand veranderd . De grootte trekpleister is Het Historisch Park Ayatthaya wat door UNESCO in 1991 tot werelderfgoed werd verklaard. Het Historisch Park bestaat uit eeuwenoude tempels en paleizen en liggen verspreid in de omgeving van Ayatthaya. De meest belangrijke is de Wat Phra Sri Sanphet. Deze koninklijke tempel werd in 1448 gebouwd en is inmiddels al twee keer gerestaureerd. Deze stempel stond binnen de muren van het oude Koninklijk paleis, maar wegens de verwoesting van het Birmese leger is er niets meer van het paleis over. Na een indrukwekkende en warme dag hebben we onszelf getrakteerd om een lekkere maaltijd in het Hard Rock Café in Bangkok en met de film Captain America.

11 augustus en de wekker gaat om 6 uur. Het werd tijd om wederom naar Survarnabhumi Airport af te reizen om de tweede lichting uit Nederland op te halen; Rebecca en Bob! Onverwachts, maar geweldig leuk hadden zij 5 weken voor aankomst hun tickets naar Thailand geboekt en zullen voor een periode van 2 weken meereizen door het zuiden van Thailand. Op hun aankomstdag stond er wel gelijk een fietstocht op het programma, waardoor er voor Rebecca en Bob weinig tijd was om bij te komen van hun lange reis. Co van Kessel is onder de Hollanders toch wel de meeste bekendste organisatie en van 14:00 tot 17:00 uur hebben wij al fietsend een gedeelte van Bangkok ontdekt. Het leuke van deze fietstocht is dat je op plaatsen komt, waar je normaliter niet zo snel zou komen. Je fietst letterlijk door de woonkamers en keukens van de lokale mensen en je ziet de stad vanaf de andere kant van de rivier. Na deze geslaagde fietstocht was het hier tijd om onze spullen te pakken en onze reis te vervolgen naar The Party Place 2 Be, Koh Phagnan!

Koh Phagnan zou de komende drie dagen in het teken staan van de beruchte Fullmoon Party van Thailand. Rebecca en Fiona hadden in Nederland al voor een accommodatie gezorgd waardoor we direct na aankomst naar onze bungalowhuisje konden gaan. Vanaf het terras en het zwembad hadden we prachtig uitzicht op het strand van de Haad Rin, waar 2 avonden later de Fullmoon Party zou starten. De dag na aankomst hebben we met ze 5en scooters gehuurd en hebben we de hele dag het eiland verkend. Mooie strandjes gezien, heerlijk gezwommen, heerlijk geluncht en afgesloten met de Pre Fullmoon Party, wederom op het strand van de Haad Rin. Omdat wij een plek over hadden in één van onze bungalows zou Bart op de middag van de Fullmoon Party aansluiten vanaf Chiang Mai. 's Avonds dan eindelijk de Fullmoon Party, druk, heel druk, 1000en mensen, verschillende podia, body paint, buckets; veel buckets, veel foto's, elkaar kwijtraken na 10 min en doorgaan tot de vroege uurtjes. Al met al een geslaagd avondje op het Thaise strand!

Wegens de Padi Open Water course van Fiona en mijzelf en de Advance Open Water Course van Rebecca en Bob zijn wij de ochtend gelijk na de Fullmoon Party per boot vertrokken na Koh Tao. Volgens velen de duikspot van Thailand. Maarten was in eerste instantie niet helemaal overtuigd van zijn brevet halen en is samen met Bart, Koen en Marlou in Koh Phagnan gebleven. Gelijk na aankomst bij Ban's Dive Resort, hadden Rebecca en Bob een opfrislesje n.a.v. hun bepaalde Padi Open Water in Bali en zijn Fiona en ik begonnen met de eerste theorie. In 3,5 dag, na jaren weer een klaslokaal van binnen gezien te hebben en 4 duiken verder waren Fiona en ik eindelijk in het bezit van ons Padi Open Water Brevet! Een brevet om de rest van je leven samen met een buddy en/of Dive Master tot 18 meter diepte te duiken waar dan ook ter wereld. Omdat het duiken zo goed beviel en de kosten van de vervolgcursus ten opzichten van andere plaatsen in Thailand (en voor mij de rest van de wereld) goedkoper waren, hebben we besloten om samen met enkele andere uit onze groep de vervolg course Advanced Open Water te gaan doen. Net zoals Rebecca en Bob, met een klein beetje theorie en 5 duiken verder (deepdive, navigationdive, wreckdive, nightdive en photografiedive) wederom een een brevet in onze broekzak, de rest van onze leven, maar dan tot 30 meter diepte! De onderwaterwereld is echt prachtig en hadden Rebecca en Bob er al een nieuwe hobby bij, Fiona en ik waren ook overtuigd van onze dure, maar geweldige nieuwe hobby; DUIKEN!!
Bart is Dive Master en heeft uiteindelijk Maarten zover gekregen om toch een duik met hem te gaan maken. Gelukkig maar, want uiteindelijk heeft Maarten er ook voor gekozen om naar Koh Tao te reizen om daar zijn Padi Open Water en Advanced te halen. We komen de komende maanden op nog genoeg mooie duikplekken en kunnen dan als buddy en samen met een duikmaster enkele funduiken maken.

Na Koh Tao stond voor ons vieren Koh Phi Phi op het programma. Koh Phi Phi is een klein eilandje ten zuiden van Phuket aan de west kust van Thailand. Koh Phi Phi onder velen wel bekend vanwege de verwoesting na de tsunami in 2004. Het is moeilijk te geloven dat 7 jaar geleden een tsunami van enkele meters hoog het eiland van twee kanten heeft verwoest. Het eiland is prachtig groen, mooie witten stranden, mooie resorts, hotels en het water rustig kalm. Het enige waardoor je wordt herinnerd aan die verschrikkelijke beelden op 26 december 2004 is het slachtoffer monument en de vluchtroutes die nu zijn aangelegd voor een eventuele herhaling. We hadden 2,5 dag op Koh Phi Phi voordat Rebecca en Bob via Phuket, Bangkok en Mumbai terug zouden vliegen naar Brussel. De eerste dag hebben we met ze vieren 2 funduiken gemaakt op Bida Nok en Malong. De onderwaterwereld was hier werkenlijkwaar nog prachtiger dan in Koh Tao en we hebben o.a. turtles, boxfish, pufferfish, triggerfish, clownfish, cuttlefish, scorpionfish, sweetlips, lionfish, black tip reef sharks, kuhl stingray, banded sea krait (één van de meest giftigste slangen ter wereld) en de giant moray eel gezien.
De volgende dag hebben we ons op een klein strandje laten afzetten aan de andere kant van het eiland. Hier hebben we heerlijk gerelaxt met een boekje en muziek om af en toe een duik in het water te nemen. Aan het eind van de dag zijn we via de heuvels en de jungle terug gelopen naar ons hotel en hebben we de laatste avond van Rebecca en Bob afgesloten met een echte Thaise maaltijd. Helaas was het de volgende ochtend echt zover om afscheid te nemen van de tweede lichting uit Nederland en zouden Fiona en ik onze weg vervolgen naar Langkawi, Maleisië.

Voordat wij de oversteek naar het eiland Langkawi konden maken moesten we een nacht overnachten in Krabi. Van velen hadden we gehoord dat dit een leuk kustplaatsje moest zijn en gingen hier dan met goede moed naar toe. Helaas bleek niets minder waar en was Krabi uitgestorven en hebben we na een snelle hap voetbal gekeken op onze hotel kamer. De volgende dag stond de lange reis naar Langkawi op het programma. Van Krabi naar de boot, tevens de grens overgang van Thailand/Maleisië duurde 8 uur. Hierna hebben we een uurtje moeten wachten in de haven van Satun voordat we onze boot naar Langkawi hadden. De bootreis ging snel en binnen een uur stonden we bij de douane van Maleisië en hadden we er weer een nieuw stempeltjes bij in ons paspoort. In de haven twee meiden uit Argentinië leren kennen, waarmee we samen naar het hostel gegaan zijn. Het was rustig op Langkawi, waardoor er maar een klein groepje in het hostel verbleef en de contacten snel gelegd waren. 's Avonds met ze alle uit eten geweest en de kroeg in gedoken; Sunbars! Geweldig tijd, leuke mensen leren kennen waaronder Dennis! (Je eerste vermelding zoals beloofd lief)
Helaas waren de weersomstandigheden op Langkawi ronduit verschrikkelijk te noemen en hebben we 2,5 dag lang alleen maar regen gehad! Letterlijk alleen maar regen L De dagen strand die we in ons hoofd hadden, vielen letterlijk in het water en moesten ons dus op een andere manier vermaken. Samen met Karl, een hostelgenootje, zijn we op de tweede dag naar Under Water World geweest om de dieren die we al in de zee gezien hadden, achter glas te bewonderen. Leuk om gezien te hebben, niet mega special meer, omdat we nu verwend zijn met de echte onderwaterwereld, maar leuk om even iets meer achtergrond informatie te krijgen over de dieren en vissen die we gezien hebben. 3 avonden lang ons maar bezat in de sunbar; nee vaders en moeder; niet te letterlijk en wederom 3 leuke gasten uit New Zealand leren kennen.

Wegens de vakantie van de Maleisiërs en independence day op 31 augustus werd het lastig om vanuit Langkawi gelijk naar de Cameron Highlands of Taman Negara te reizen, waardoor we besloten hadden om eerst naar Kuala Lumpur af te reizen en vanuit daar te besluiten wat we verder wilden doen. Dennis zou op dezelfde dag terugreizen. Hij doet een stage van 5 maanden in KL en 's avonds afgesproken om met hem bij het Hard Rock Cafe te gaan eten. De eerste dagen in KL hebben we voornamelijk de highlights bezocht; KL Tower met prachtig uitzicht over de stad, de twin towers a.k.a. Petronas Towers (alleen van buiten af gezien, want deze zijn gesloten tot half december) Chinatown (wat een hel) Indiantown en vele winkelcentra die in de stad te vinden zijn. KL is absoluut niet te vergelijken met een andere stad in ZO Azië en doet schoon en mooi opgezet aan. Het openbaar vervoer is makkelijk en velen bezienswaardigheden zijn op loopafstand te bereiken.

Op 30 augustus kwam Maarten aan in Kuala Lumpur om geheel als verrassing op 1 september terug naar Nederland te vliegen voor de verjaardag van zijn moeder, Yvonne! Geregeld door Tante Renate met behulp van vrienden en familie. Een weekje terug voor een mooi doel en niet vervelend om even wat tijd met vrienden en familie door te brengen.

Omdat Fiona en ik toch nog wel een paar dagen strand wilden hebben we op de avond van 31 augustus besloten terug te vliegen naar Phuket, Thailand om daar nog 3 dagen door te brengen met onze nieuwe Nieuw Zeelandse vrienden. Helaas was het op 4 september echt tijd om van mijn allereerste lichting uit Nederland afscheid te nemen en alleen terug te gaan naar het centrum van KL.

Lieve Fiona, Rebecca en Bob, bedankt voor jullie komst naar Azië en de geweldig tijd die we samen gehad hebben. Ik hou van jullie!

Inmiddels is het 19 september en zijn we alweer 2 weken verder na Fiona haar vertrek! De reis van Maarten en mij gaat verder, maar meer hierover volgt snel. In snel beloofd ik, sneller dan de laatste twee keren, want een blog schrijven over zo'n lange tijd is niet makkelijk!

De werkweek is weer begonnen, succes en liefs van ons!

(PS: de foto's horend bij bovenstaande blog probeer ik eveneens vandaag up te loaden, maar de verbinding is niet snel, waardoor een deel z.s.m. volgt! Kun je toch niet wachten dan zijn deze terug te vinden op www.facebook.com/qbodil)

Reizen (Part I); alleen, samen, vrienden en terug naar Nederland!

6 weken: Iedereen vraagt zich waarschijnlijk wel eens af wat hij/zij de afgelopen 6 weken gedaan heeft? Werken, racen tegen de klok, sporten, druk zijn en niet de dingen kunnen doen die je eigenlijk wel zou willen doen. Onze 6 weken zijn werkelijk voorbij gevlogen een blijkt veel te lang te zijn als het gaat om een website update. Tevens wordt het nog ingewikkelder als er twee verschillende reisschema's moeten worden gecombineerd in één blog. Er was al door velen opgemerkt dat de teksten door mij (Bodil) geschreven worden en dus voor één keer een blog in de IK-vorm.

De grote vraag blijft; Hoe ga ik in hemelsnaam 6 weken beschrijven in één blog? Waar waren wij 6 weken geleden? Wat deden wij op 1 juli, 21 juli, 3 augustus of gisteren? Waren we toen alweer samen of nog steeds alleen of wellicht weer alleen en met vrienden uit Nederland? Er is héél veel gezien en beleefd en de update volgt, maar pin mij er niet op vast als er iets wordt overgeslagen. Wij moeten immers ook nog iets te vertellen hebben als we volgend jaar terug komen.

De wegen zijn gesplitst, na 7 weken samen gereisd te hebben, gingen we nu tijdelijk het avontuur alleen aan. Maarten's reis gaat terug naar Vang Vang, waar hij nog een aantal extra dagen in de rivier gelegen heeft. De extra dagen tuben waren weer chaos, hetzelfde hotel, andere mensen, maar gewoon verder gaan waar je de vorige keer gebleven was. Waar Ik na 2 dagen al volledig uitgeteld was, was het voor Maarten na 5 dagen ook mooi geweest. Tuben is leuk, tuben is gezellig, tuben is HET punt om nieuwe mensen te leren kennen, maar tuben is ook een aanslag op je lichaam. Na Vang Vieng had Maarten een kleine tussenstop in Luang Prabang. Hier is Maarten een dag als Mahout door het leven gegaan. Een Mahout is een man die een olifant berijdt en verzorgt en aan de foto's te zien een leuke ervaring. Na zijn dag als Mahout heeft hij zijn reis vervolgt naar hoogstwaarschijnlijk één van zijn hoogtepunten van ZO-Azië; De Gibbon Experience. De Gibbon Experience duurt 3 dagen en daarbij word je diep de jungle ingenomen. Het eerste stuk leg je lopend af, maar vervolgens zip je 3 dagen lang van boomhut naar boomhut en van platform naar platform (zie filmpje). 12 dagen verder en na deze 3-daagse trip is hij de grens overgegaan voor een hereniging met mij in Chiang Mai, Thailand.

Mijn vertrek naar Bangkok, Thailand begon gelijk goed met een super luxe bus met Wifi, films, spelletjes en enorm veel ruimte. Leuke films, lichtelijk hinderlijk dat ze Thais gesproken waren en Engels ondertiteld. Andersom? Geen probleem, maar om Johnny Depp met een Thaise stem te horen praten vond ik toch lichtelijk storend. Dan maar over op de Wifi. Die avond speelde ADO tegen Taurus en met behulp van een stream heb ik soms wat haperend de wedstrijd kunnen kijken. Beste een goede deal! Er waren meerdere redenen waardoor ik eerder naar Thailand ben gereisd dan Maarten en één daarvan was een avondje met mijn wintersport vriendinnetjes Martine en Linda. Zij waren aan het eind van hun 3-weekse reis door Thailand gekomen en als afsluiting zijn we nog een avondje samen geweest. Tevens kwamen Flo, Clem en Anna ook aan het einde van hun reis in Bangkok uit en een nieuwe ontmoeting paste precies in ons reisschema. Je hoort mensen vaak zeggen dat je met een lange tijd reizen vriendschappen voor het leven sluit en daar horen deze drie meiden absoluut bij. Ik ben al uitgenodigd om mijn laatste 'wereldreisdagen' met hun in Londen door te brengen. Gezien ik nog nooit in Londen ben geweest en wij een stop hebben op Londen Heathrow is 1 + 1 = 2. Daarbij in Bangkok nog extra leuk nieuws vanuit Nederland gekregen. Na eerder gehoord te hebben dat Rebecca en Bob hun tickets naar Thailand hadden geboekt, kon mijn lieve vriendinnetje Priscilla vertellen dat haar ticket naar Zuid Amerika geboekt was. Priscilla komt 15 februari 2012 aan in Rio de Janeiro, Brazilië en vliegt 25 maart 2012 vanuit Santiago de Chili, Chili terug naar Nederland. 5,5 week om samen een deel van Zuid Amerika te ontdekken, maar nog beter samen onze verjaardag vieren! Toch nog iemand dit op mijn feestje wilt komen. Tipje van de sluier; warme kleding is raadzaam.

Na 5 dagen Bangkok werd het tijd om een volgende stap te maken. Na veel wikken en wegen heb ik besloten Chiang Mai te verkiezen boven het eiland Koh Chang. Chaing Mai had ik in mijn vorige reis naar Thailand overgeslagen en ik wilde hier graag wat langer doorbrengen door de goede verhalen van iedereen. De juiste keus, want Chiang Mai is absoluut één van mijn favoriete plaatsen in Thailand. De eerste dagen heb ik de stad verkend en heb ik een erg leuke groep Nederlanders uit Utrecht leren kennen. Eline & mannen, thanks voor de gezellige Hong Thong avonden! Overdag mijn eigen plan getrokken met wat sightseeing en de jungleflight Plan B (www.jungle-flight.com). De jungleflight was een dagtrip en gedeeltelijk hetzelfde als Maarten zijn Gibbion Experience, maar dan korter en minder diep de jungle in. Langste zipline 300 meter, hoogste ziplijn 120 meter, snelheid ruim 50 km per uur, 4 x abseilen waarvan de hoogste 40 meter en twee knotsgekke gidsen, maakt de jungle flight tot een absolute aanrader voor iedereen die ooit een keer naar Chiang Mai gaat! Er waren nog twee redenen waarvoor Maarten en ik naar Chiang Mia kwamen; Bart en zijn Muay Thai Box wedstrijden en een jungle trekking. Op maandag 1 september werd het tijd om mijn slaapplaats alleen in te ruilen voor een kamer in hetzelfde guesthouse als Bart, Marlou en Koen (neef en nicht van Bart). Maarten zou 's avonds aankomen en na deze hereniging hadden we nog een week voordat we terug naar Bangkok moesten. De eerste 2 dagen hebben we met zijn vijven doorgebracht en is Maarten nog een middag met Bart en Koen gaan trainen. Woensdagavond zijn Maarten, Koen, Bart en ik nog naar één van de stadiums in Chiang Mai geweest voor enkele Muay Thai gevechten. Op donderdag de 4e zijn we met Koen en Marlou (Bart moest immers trainen voor zijn wedstrijd van zaterdag de 6e) vertrokken voor een 3-daagse trekking door de jungle van Noord Thailand. De eerste dag zijn we begonnen met een olifantentrip van +- 1 uur, de lunch om daarna afgezet te worden langs de weg om vervolgens de jungle in te trekking. Berg op, berg af, rivier over, modder, stijl, glad, valpartijen (ik) en rond half 6 kwamen we aan bij onze slaapplek. Groot 'huis' op palen, matrasjes, klamboe en wassen in de rivier! Kampvuur, muziekje, drankje en de avond was compleet. We begonnen de trip met 14 man + onze gidsen Singha en Michael, maar doordat er 3 man gekozen hadden voor een 2-daagse trip bestond op dag twee onze groep uit 4 Duitsers, 3 Engelse en wij de 4 Nederlanders. De 3 Engelse bestonden uit Sophie, Joshua en Olly. Joshua en Olly a.k.a. Geer & Goor in de jungle! Dit heeft verder geen uitleg nodig, want ik geloof dat iedereen zich wel kan voorstellen hoe een 3-daagse trekking er dan uitziet. Absoluut een melding in mijn blog waard!!! De afgelopen maanden al veel gelachen, maar deze 3 dagen met hun staat absoluut in mijn top 3. De laatste dag van onze trekking stond het bamboeraften op het programma. Een bamboeraft is niet meer dan een vlot van bamboe. Na besloten te hebben als landenteams te gaan raften, zijn we vertrokken en hebben we de meest hilarisch dingen meegemaakt. Je komt grote groepen Chinezen, Japanners e.d. tegen die proberen droog te blijven en met hun reddingsvesten aanzitten. Lees: diepste punt? Tot je middel! Wij als Europeanen vonden dat natuurlijk niet leuk en sprongen van vlot naar vlot, gooiden onze Thaise gidsen van het vlot af, welke gezellig mee gingen doen en uiteraard moesten Sophie, Olly en Joshua hun dansskills oefenen. (Zij doen de dansacademie, richting ballet) en ging het vlot waar Maarten op een gegeven moment op zat head first tegen een olifant aan. Na 3 drukke, vermoeiende, maar geweldig leuke dagen kwamen we zaterdag eind van de middag terug in ons guesthouse. Snel omkleden, eten en ons opmaken voor het gevecht van de avond; Bart versus een Thai! Dit was Bart zijn 4e wedstrijd. De 1e en 3e wedstrijd waren een knock-out in de eerste ronde en de tweede wedstrijd was een knock-out in ronde 3. Dat beloofde wat voor de 4e wedstrijd! Ik geloof dat het 2 minuten duurde voordat zijn tegenstander weer knock-out tegen de vloer ging. Zeer kort en krachtig voor 2 weken Chiang Mai ;-) Zondagavond de 7e een afsluit barbecue gehad met de jungle ploeg, Bart en de mensen van het guesthouse en daarna nog met ze alle op stap geweest. Maandag werd het tijd om onze spullen te pakken, Marlou, Bart en Koen tijdelijk gedag te zeggen en onze weg te vervolgen terug naar Bangkok!

Er was hoog bezoek uit Nederland onderweg!

Time flies when your having fun!

De titel zegt genoeg, want we zijn alweer 3 weken verder na de laatste blog. Cambodja hebben we op 9 juli achter ons gelaten en inmiddels heeft Bo, Laos al doorkruist en is zij beland in Noord Thailand. Maarten slijt op dit moment zijn laatste dagen in de jungle van Noord Laos. Laten we maar gewoon bij het begin beginnen, want er is weer veel gezien en beleefd!

De busreis van Siem Reap naar Don Det, Four Thousand Islands, Laos, naam bijna een halve dag in beslag. 's Ochtends om 5 uur werden we opgehaald om uiteindelijk om half 7 de bus in te stappen naar de beruchte border van Cambodja en Laos. We hadden gehoord en gelezen dat het verkrijgen van je Loas visum bij deze border lastig was. Dicht, gewoon niet mogelijk i.v.m. je nationaliteit of een andere voor hun waarschijnlijk goede reden. De man die ons bij het boekingskantoortje hielp was er zeker van dat dit geen probleem zou worden, maar om ons gerust te stellen, belde hij toch nog even met iemand om het te laten bevestigen. Niet dat wij een woord verstonden van wat hij zei, maar het voelde in ieder geval beter om een extra bevestiging te krijgen. Je wilt immers niet voor niets bij de border staan, want dan is het omkeren en maar zien hoe je aan vervoer komt. Op de border bleek inderdaad dat het geen enkel probleem was om een visum te krijgen. Één van de chauffeurs zou zorgen voor het in orde maken van het visum, zodat wij gewoon in de bus konden blijven zitten . Het ging zelfs zo makkelijk dat ze niet eens controleerde of de persoon in het paspoort wel daadwerkelijk in de bus zat.
Rond half 4 kwamen we aan bij een klein plaatsje langs de Mekong Delta. Hier wordt de Mekong Delta ruim 18 kilometer breed en zijn er kleine eilandjes ontstaan. Via een longtrailbootje zijn we al wiebelend naar Don Det gevaren. Hier aangekomen eerst opzoek gegaan naar een slaapplek en al snel een klein bungalowtje gevonden voor ongeveer € 3,- per nacht. Maar; alleen met een fan en koud water. Don Det heeft pas sinds enkele jaren elektriciteit en ook kun je geen ATM's vinden op het eiland. Eiland? Zeg maar gerust eilandje, want het is ongeveer 3 bij 1 kilometer breed. 's Avonds Kiko en Kelvin leren kennen. Kiko, een Italiaan, en al 5 jaar op reis. Kelvin, een Laotiaan, geboren in Thailand met een Amerikaans paspoort. Vreemd stel, maar gezellig en uiteindelijk besluiten we met zijn vieren te gaan eten. Kelvin stelt voor om de lokale specialiteiten te bestellen (dat staat niet op de kaart) Het ene gerecht is nog beter dan het andere.
De volgende dag staat letterlijk in het teken van niets doen, waardoor we onze tweede dag besluiten twee fietsen te huren en het eiland(je) te gaan verkennen. Don Det ligt via een smal bruggetje aan Don Khone vast, waardoor we uiteindelijk 2,5 uur zoet zijn. Onderweg proberen we een aantal watervallen te vinden, maar vinden degene niet die we zoeken. Wij horen jullie al denken: "hoe kan dat bij zulke kleine eilandjes?". Ja echt dat kan! :-) Aan het einde van Don Khone zou je de met uitsterven bedreigde Irrawatty Dolfijnen kunnen spotten. Het is ons helaas die dag niet gegund, want we zien ze helaas niet. De volgende dag besluiten we een kajaktocht te doen, vooral voor een tweede poging om de Irrawatty Dolfijnen te zien. Men zegt dat er nog zo'n 100 in de Mekong Delta zwemmen en ze hebben hier een special gebied waar ze "beschermd" worden. We zijn nog niet op de plek aangekomen en de eerste 3 dolfijnen komen al boven water. Geweldig! Het is weer eens wat anders om een zoetwater flipper te zien.

Na 3 dagen Don Det besluiten we om verder naar het Noorden te trekken. Uiteraard gaat deze reis weer niet zonder slag of stoot, want we lopen bijna 4 uur vertraging op. Bijna alle dieren lopen hier overdag zonder enig toezicht over straat en hierdoor ontstaan soms nogal gevaarlijke situatie. De koeien reageren al niet meer op de toeters van auto's, scooters en bussen, waardoor onze bus na een noodstop frontaal tegen een koe aanreed. Wonder boven wonder was de koe al vertrokken, voordat we tot stilstand kwamen. De koe verdwenen, maar de bus was er wat minder goed aan toe. Nadat er toch iets geregeld is met de eigenaar van "de koe" vertrekken we in dezelfde, maar ingedeukte bus met een kapot voorraam. Tha Khaet is een klein plaatsje zo'n 6 uur rijden van de hoofdstad Vientiane en is vooral geliefd bij een klein groepje toeristen voor de Kong Lo Cave. Op zo'n 2 uur rijden door een schitterend landschap vind je de Kong Lo Cave. Verstopt in de jungle en ontvindbaar als je niet weet waar je heen moet. De grot is pas sinds 2003 een trekpleister aan het worden en pas sinds 2008 volledig toegankelijk. Het is de langste grot op aarde en is alleen bereikbaar met een longtrailbootje. Samen met twee gidsen en twee lampjes gaan we de grot in. Spooky, donker, maar geweldig als je eenmaal het daglicht achter je laat. Na ongeveer 10 minuten stoppen we om een klein stukje te lopen. Via een provisorisch gemaakte trap lopen we langs Stalagmieten en Stalactieten. Hierna vervolgen we onze weg weer en kijken we soms wel 100 meter de hoogte in. Om stil van te worden en geweldig indrukwekkend. Omdat we stroomopwaarts varen duurt het ongeveer 35 minuten voordat we aan de andere kant van de grot zijn. De terug weg is net zo indrukwekkend, maar doordat we nu stroomafwaarts gaan doen we er een stuk sneller over. We komen de gehele toch maar 2 andere bootjes tegen, waardoor we ons even geen echte "toerist" voelen. 's Avonds besluiten we gelijk de nachtbus te pakken naar Vientiane. Deze nachtbus blijkt iets anders dan we hadden voorgesteld en we zitten bijna 6 uur lang tussen de Laotianen in een verschrikkelijk vervallen bus. Geen airco, waar het 28 graden is, kapotte ramen, stoelen, etensresten over de grond verspreidt en een gehele inboedel op het dak van de bus. Als een man achter ons ook nog eens heel de boel wakker houdt door zijn zware gesnurkt is het helemaal af. Bo kan er al snel om lachen, maar bij Maarten heeft het even tijd nodig. Gelukkig komen we eerder dan gepland aan in Vientiane en proberen we allebei nog even wat te slapen. Vientiane is de hoofdstad van Laos, maar totaal niet vergelijkbaar met Bangkok, Saigon, Phnom Penh e.d. Het is meer een dorp met alleen maar laagbouw en in onze ogen met weinig bezienswaardigheden die we willen zien. Na één dagje besluiten we de bus te pakken naar het spektakel in Laos. Vang Vieng ofwel Tubing!

Tubing; normaliter met een rubber band de rivier afgaan, maar hier in Laos hebben ze daar net even een andere draai aangegeven. Over een lengte van 7 kilometer zijn verschillende barren gebouwd met allemaal andere bijzonderheden. Dit is "het" party paradijs van Laos en je bent als backpacker niet in Laos geweest als je niet bent gaan tuben in Vang Vieng. We leren al snel twee meien Frankie en Cam en de twee heren Scottie en Jeremy kennen en hiermee hebben we twee ontzettend leuke dagen. Elke bar heeft weer iets anders in petto. Van wiskeytreinen, modder volleyballen, body spray painting, glijen van een grote stenen glijbaan tot als rambo in je tube zitten. Tevens hebben ze op verschillende plaatsen een lijn van de ene kant van de rivier naar de andere kant van de rivier gespannen en hebben ze 2 houten vierkante boards in het water liggen. Deze boards zijn door middel van een touw aan het andere touw verbonden en hierdoor kunt je een soort van "surfen". De slide-bar zegt het al; had een grote stenen glijbaan. Uiteraard was het hier de kunst om zover mogelijk te komen en dit ging ons verbazingwekkend goed af. Helaas waren we er lichamelijk iets minder goed aan toe, want inmiddels hadden we allebei een dozijn aan blauwe plekken ontwikkeld. Gelukkig mocht dat die pret niet drukken, zeker niet bij Maarten, want die besloot een aantal dagen later terug te gaan voor nog 3 avontuurlijke tubing dagen.

Na Vang Vieng zijn we samen terug gegaan naar Vientiane om ons visum voor Thailand te regelen. Sinds een aantal jaar zijn de regels aangepast en krijg je over land nog maar een visum voor 14 dagen. Dit is niet genoeg, waardoor we een 60 dagen visum hebben aangevraagd. Binnen twee werkdagen konden we deze weer ophalen en hebben we ons tijdelijk opgesplitst. Maarten is zoals eerder genoemd terug gegaan naar Vang Vieng en zit op dit moment nog steeds in Laos. Bo is vanuit Vientiane naar Bangkok gereisd om daar twee snowboardvriendinnetjes te ontmoeten en vanuit daaruit naar Chiang Mai te reizen.

Hoe de reis onafhankelijk van elkaar verloopt in de volgende blog meer!

(foto's Laos volgen morgen)

Two down more to go.........................................

Nadat we drie dagen lang hebben gefeest en onze roes hebben uitgeslapen op het strand van Nha Trang werd het tijd voor een nieuw avontuur; The Easy Riders. Vanaf Nha Trang hebben we een 2-daagse tocht door de Central Highlands geboekt. Samen met 2 motoren á 150 cc per stuk, 2 Easy Riders, onze backpacks en onszelf zijn we door het binnenland van Vietnam gecrossd. We moesten het niet hebben van de high fashion motoren, maar de trip was geweldig!! Via de bergen zijn we naar het Lac Lake gereden en daar hebben we in een bungalow aan het water overnacht. Wegens het laagseizoen was er geen toerist te bekennen en hebben we 's avonds met onze gidsen gegeten en rice wine gedronken. Jeneverachtig, niet vies, maar ook niets echt V.Odka vervangend. De volgende dag zijn we via een aantal fruitplantage, een silkfactory en de Elephant Waterfalls naar Dalat gereden.
Dalat staat bekend om het hoog honeymoners gehalte en al snel bleek dat we hier niet lang gingen blijven. In Dalat zelf is weinig te doen en om ons ene dag hier te overleven zijn we gaan wandelen door de stad. Even een stop gemaakt bij 'De Golfbaan' van Vietnam en verder relaxed met eten en een potje pool.

Op 28 juni hebben we de bus gepakt naar Ho Chi Minh City ofwel Saigon. Tot 1975 heeft de stad altijd de naam Saigon gedragen. Maar wegens de bezetting van Saigon door de Noord-Vietnamese troepen en de hierna officiële hereniging van Noord en Zuid Vietnam, kreeg Saigon zijn huidige naam Thanh Pho Ho Chi Minh. Het blijft nog steeds een lastig punt bij de Vietnamese bevolking. De bevolking in Noord-Vietnam blijft de stad Ho Chi Minh noemen, terwijl de bevolking in het Zuiden het bij de oude naam Saigon houdt.
In 1965 stationeerde de eerste Amerikaanse troepen zich in Saigon, waardoor het huidige straatbeeld heel erg beïnvloedt is. Saigon heeft het karakter van een Amerikaanse metropool. Nachtclubs, bars, onpersoonlijke hoogbouw bepalen het straatbeeld en nog steeds worden de gebouwen uit de grond gestampt. Op onze eerste avond zijn we eerst indoor gaan BBQ'en. Leuk en lekker! Volgens komen wij Flo, Anna en Clem tegen in één van de barretjes. We hebben deze drie meiden leren kennen in Nha Trang en we besluiten om samen het nachtleven van Saigon te ontdekken.
Op onze eerste volle dag in Saigon besluiten we naar het War Remnants Museum te gaan. Hier worden sinds 1975 de gruweldaden van de vroegere vijand gepresenteerd. Uiteraard kun je hier maar één kant van het verhaal verwachten en dan voornamelijk die vanuit Noord-Vietnam. De wreedheden begaan door de Vietcong of de afrekening die na de Nederlaag van Zuid Vietnam in 1975 heeft plaatsgevonden zul je hier niet vinden. Voorheen heette het museum eigenlijk 'Museum van Amerikaanse oorlogsmisdaden tegen Vietnam', maar nadat de verhoudingen tussen Vietnam en de US waren hersteld is dit veranderd in de huidige naam. Vooral om de Amerikaanse toeristen niet af te schikken. De beelden en foto's van mismaakte kinderen als gevolg van Agent Orange maken diepe indruk. Bij het zien van de foto's vraag je jezelf keer op keer af waarom onschuldige burgers hiermee werden geconfronteerd. Agent Orange is vooral in een later stadium voor vele burgers schadelijk geweest (en nog steeds). Veel kinderen die de afgelopen jaren met afwijkingen zijn geboren, hebben dit omdat hun ouders met Agent Orange in contract zijn geweest. 's Avonds sluiten we toch nog goed en gezellig af met nachochips en burgers van het Hard Rock Café.
De volgende dag zijn we naar de Cu Chi Tunnels geweest. Het onderaardse tunnelstelsel van Cu Chi en is een indrukwekkend bewijs van het verzet van de Vietcong tijdens de Vietnamoorlog. Het ooit 200 kilometer lange tunnelstelsel is op twee plaatsen te bezoeken. Wij bezoeken het gedeelte Ben Duoc en hebben een veteraan als gids. Hij verteld voornamelijk zijn ervaringen en extreme verhalen omtrent de Vietnam oorlog. Als afsluiting kunnen we zelf door een deel van het tunnelstelsel kruipen. Lopen is voor ons niet mogelijk en gebukt en/of kruipend gaan we het tunnelstelsel door. Indrukwekkend en bijzonder! Omdat we beide zin hebben om een nieuwe film te zien, besluiten we 's avonds een bioscoop op te zoeken. Transformers 3, Engels gesproken, Vietnamees ondertiteld!

Op 1 juli gaan we met de boot en bus richting Cambodja. Deze 2-daagse trip brengt ons via een floating market en de Mekong Delta naar onze eerste overnachting, een floating hotel. Onze groep bestaat uit 2 Spanjaarden, 5 Engelse en 2 Nieuw Zealanders. De volgende dag moeten we om 7 uur klaar staan voor vertrek. Waarom? Een viskwekerij! Na 1 minuut waren we het er allemaal over eens dat we dus eigenlijk 2 uur langer hadden kunnen blijven liggen, lichtelijk vervelend! Rond 11 uur passeren we met de fast boat de border van Cambodja. Na een kleine tussenstop, het verkrijgen van onze visa en het e.e.a. aan stempels kunnen we door naar de hoofdstad; Phnom Penh. Aangekomen in Phnom Penh besluiten we met de Engelse en Nieuw Zealanders een hotel te gaan zoeken. Al snel blijkt onze eerste keus; een hotel bij het meer een grote vergissing te zijn. Het echte backpackers gedeelte is inmiddels verschoven nabij de rivier. Na +- 45 min vinden we dan toch een geschikt hotel voor ons alle.

De volgende dag gaan we samen met Sara, Claire en Alistair naar de Killing fields en het Tuol Sleng Museum. Choeunk Ek ook wel de Killing fields of velden des doods. Gevangenen van de Tuol Sleng Prison werden hier naar toegebracht en uiteindelijk omgebracht en 'begraven' in één van de 122 massagraven van Choeunk Ek. Minimaal 17.000 mensen zijn hier in 4 jaar tijd door de Rode Khmer onder leiding van Pol Pot omgebracht. Bij binnenkomst loopt je tegen een wit monument aan. Binnen in zijn verschillende glazen bakken gemaakt waarin je botten, schedels en kleding van de geëxecuteerde vindt. Dit gesorteerd op leeftijd en geslacht. Als je even later langs de vele massagraven loopt en her en der nog kleding en/of botten ziet liggen lopen de rillingen over je rug. Na de Killing fields gaan we naar het Tuol Sleng Museum. Hier werden tussen 1975 en 1979 de gevangen van de Rode Khmer gemarteld en vermoord. Uiteindelijk heeft de Rode Khmer tussen 1975 en 1979, 1.7 tot 2 miljoen burgers vermoord. +- 30 % van de bevolking destijds. Hierna besluiten we nog even langs het Royal Palace te rijden, voordat we ons tegoed doen met een lekkere pizza. Rond middennacht nog een snelle skypedate met Rebecca, want ze heeft leuk nieuws te vertellen. Rebecca en Bob komen op 11 augustus aan in Bangkok en zullen samen met ons 2 weken meereizen in Thailand! :-)

Na Phnom Penh gaan we samen met Fiona, Luke en Adam door naar Siem Reap. Hier vind je de toeristische attractie van Cambodja: De Tempels van Angkor! Omdat we pas om half 4 vanuit Phnom Penh vertrekken en de bus er iets langer over doet dan gepland, komen we pas om half 11 aan. De weg, of zeg maar gewoon, zandweg met veel stenen en gaten, maakt de busreis niet heel prettig. 7 uur lang hebben we het gevoel op een trilplaat te liggen :-( Aangekomen in Siem Reap gaan we snel op zoek naar een hotel. Nadat we een hotel dichtbij pubstreet gevonden hebben, frissen we ons op en duiken we samen met Fiona, Luke en Adam het nachtleven van Pubstreet, Siem Reap in. De volgende dag slapen we uit, wandelen we rond in Siem Reap en besluiten we 's avonds met ze allen te gaan eten. Hieruit wordt het plan gemaakt om de volgende dag om half 9 naar Angkor Wat te gaan. We regelen een TukTuk en woensdag brengen we ruim 6 uur door in het gebied van Angkor Wat. Angkor Wat is één van de oude hoofdsteden van het Khmer-rijk en betekend 'heilige stad' De stad is vernoemd naar de grootste tempel Angkor Wat. Angkor staat sinds 1992 opgenomen op de UNESCO Werelderfgoedlijst. Het gebied is 400km2 groot en bevat het Angkor Archeologisch park en het beboste gebied eromheen. De twee grootste spots zijn de Tempels Angkor Wat & Angkor Thom. We kopen een 3-daagse pas, zodat we ruim voldoende te tijd hebben om alle tempels en bijzonderheden te zien. De tweede staat voornamelijk in het teken van de zonsondergang en de laatste dag staan we om half 5 op om een uur later de zonsopgang te zien. Een mooi tafereel en al met al indrukwekkende bouwwerken.

De titel duidt op het feit dat we besloten hebben morgen, 9 juli, Cambodja te verlaten en een nieuw avontuur aan te gaan in Laos. We vertrekken morgenochtend om half 6 's met de bus naar de grens van Laos en de Four Thousand Islands. De komende 2 weken willen we van het Zuiden naar het Noorden trekken met als hoogtepunten de groten van Kong Lo, tuben in Vang Vieng, en hopelijk de gibbon experience in het Westen.

De week is weer voorbij, fijn weekend!

XXX

Van stakingen in Halong Baai tot kooklessen in Hoi An, here we go!

De eerste trip die op ons programma stond na Hanoi was een 2-daagse trip naar Halong Baai (Vinh Ha Long). Halong Baai ligt ten oosten van Hanoi, aan de Golf van Tongking. De naam Ha Long (neerdalende draak) is voortgekomen uit een legende. Om de bewoners te beschermen tegen indringers zou op bevel van de Jadekeizer een drakenmoeder met haar jongen zijn neergedaald en parels hebben uitgebraakt. De parels zouden zijn veranderd in eilanden van jade om samen als vesting de indringers de weg te versperren. De plaats waar de moeder neerkwam was Ha Long. Haar kinderen kwamen verder naar het noordoosten terecht. Hierdoor zouden de 1969 karsteilanden zijn ontstaan. Verspreid over 1553 m2. Inmiddels heeft Unesco een deel van de Ha Longbaai op genomen tot werelderfgoed.

Onze 2-daagse trip zou bestaan uit een tocht langs meerdere eilandjes, kajakken, druipsteengrotten bekijken en overnachten op de drakenboot. We werden 's ochtends op 8 uur opgehaald om samen met 9 andere naar Ha Longbaai te gaan. De autorit duurde +- 4 uur en eenmaal daar aangekomen bleek al snel dat onze trip niet verder door kon gaan. De schippers waren allemaal in staking, waardoor we de boot niet opkonden. Bizar genoeg bleek dit de eerste staking ooit in Vietnam te zijn. Vanwege het communisme wordt het niet geaccepteerd als locals in staking gaan. Staking, maar waarvoor?
Ongeveer 2,5 maand geleden is er een ongeluk gebeurd met één van de boten. Er was iets mis met de pomp, waardoor de boot is volgelopen met water en uiteindelijk gezonken is. Hierbij zijn 12 toeristen en de tourguide omgekomen. Een paar weken later is er tevens een soortgelijk ongeluk gebeurd, alleen met een betere afloop. Hierdoor is vanuit de regering besloten om de eigenaren van de boten te verplichten alles qua veiligheid na te lopen en eventueel te verbeteren. Omdat dit veel geld kost, en het minimumloon erg weinig is, is dit niet te bekostigen voor de booteigenaren. Daar is dus je staking!
Nu we in Ha Long Baai zaten werd het nog een opgave om terug te kunnen naar Hanoi. Het busje wat ons had afgezet was alweer verdwenen met een groep toeristen, waardoor we bijna 5 uur hebben moeten wachten op een nieuw busje. Samen met een aantal andere van de groep hebben we doelloos rondgelopen. De haven van Ha Long Baai is totaal niet bijzonder, waardoor alleen het strand uitkomst bood. Uiteindelijk waren we rond 9 uur 's avonds terug in Hanoi en hebben we, om ons verdriet maar te vergeten, samen met een aantal andere uit de UK, Australie, Spanje en NZL, het nachtleven van Hanoi onveilig gemaakt. Gekozen voor de bucketbar, bloed verziekend heet, maar erg gezellig. Om 1 uur vond de politie het iets te gezellig en waren ze nog na sluitingstijd open waardoor we het pand moesten verlaten. Lopend naar de uitgang werd er door het personeel verteld dat we maar een rondje moest lopen en over 5 min. moesten terug komen. Zo gezegd, zo gedaan +- 10 min later stonden we weer gezellig in de bucketbar. Dit vreemde tafareel gebeurde nog 2x. Ze nemen de politie hier gewoon keihard in de maling en geen haan die er naar kraait, moet je in Nederland doen ;)

Onze 2e trip was een 3-daagse trekking in en rond Sapa. Sapa zelf is niet bijzonder, maar de omgeving is echt prachtig! Sapa staat vooral bekend om zijn vele rijstvelden, bamboebossen en ander natuurschoon. 's Avonds met de nachttrein vertrokken naar het hoge noorden. Na aankomst kunnen ontbijten in een hotel, even een frisse douche genomen en om 9 uur werden we opgehaald door onze gids. We hadden gekozen voor een privetour. Onze gids Bi kwam uit één van de bergdorpen en wist precies waar we naar toe moesten. We hebben die dag echt een schitterende trip gemaakt lang de rijstvelden. Letterlijk door de rijstvelden gelopen en zelfs even het ontzettend primitieve onderkomen van onze gids gezien. We hadden tevens gekozen voor een homestay. Hierbij overnacht je bij een familie uit de omgeving. Onze familie had het voor de Sapa begrippen ruim en samen met 3 australiers hadden we een eigen gedeelte van het huis. Zij hebben 's avonds voor ons gekookt en 's ochtends kregen we pancakes geserveerd. Niet slecht! De volgende ochtend weer vertrokken voor een korte wandeling van 6 kilometer. Omdat het hier van hoog naar laag gaat en net had geregend was het een flinke klus om schoon en zonder brokke te maken over te komen. Terug in Sapa nog even wat gedronken met Jeff en Stef uit Australie en daarna moesten we ons opmaken voor de terugreis naar Hanoi. Voordat we werden opgehaald konden we nog wat eten in hetzelfde hotel als de dag ervoor. Omdat we allebei niet ontzettend veel trek hadden, kozen we voor een clubsandwich. No, No, No, dit hadden we beter niet kunnen doen. Onze eerste voedselvergiftiging was een feit! In de trein zo ontzettend ziek geworden dat we beide dachten de rit niet te overleven. Bij aankomst in Hanoi snel terug gegaan naar ons guesthouse en we hoopte met een aantal uurtjes slaap ons 2e poging naar Halong Baai te kunnen waarmaken. Helaas bleek niets minder waar, want uiteindelijk hebben we in totaal bijna 48 uur plat gelegen. We hebben nog geprobeerd onze Halong Baai trip te verplaatsen, maar omdat we ook al onze bustickets naar Hue hadden gereserveerd ging dit helaas niet lukken. Dus twee tripjes is er uiteindelijk één geworden. Jammer, snel vergeten en doorgaan!

Onze busreis naar Hue, midden Vietnam, nam +- 16 uur in beslag. Het was een slaapbus, waardoor je de mogelijkheid hebt om je stoel volledig naar een bed te maken. Echt confortabel is anders, maar het is beter dan 16 uur in een zitbus doorbrengen. Hue staat bekend om de koningsgraven ofwel dodenstad en de Citadel (buitenstad).
Als eerst hebben we hier de Citadel bekeken. Naar Chinees voorbeeld bestaat de Citadel uit drie delen. De buitenstad, ook wel de Citadel genoemd. Deze is vierkant en heeft zijden van 2235 meter lengte. Daarbinnen ligt de ommuurde Koningsstad met een lengte van 604 meter en een lengte van 622 meter. Ten slotte is er nog een ander deel van de Koningsstad; de eveneens ommuure verboden stad. Het complex is echt ontzettend groot en was alleen maar bedoeld voor de keizer, zijn familie, wachters en bedienden. Sommige delen van het complex zijn nog erg goed intact, waarbij andere delen er heel slecht aan toe zijn. Dit komt voornamelijk ook door de Vietnamoorlog en de bombardementen in en rond Hue. De dag na de Citadel zijn we naar de Koningsgraven ofwel dodenstad gegaan. Op verschillende plaatsen 'liggen' 7 keizers. Ook hier is elke tombe in een andere staat vanwege de oorlog. De meeste graven lagen in comflictgebieden. Een groot deel wordt gerestaureerd, maar af is het nog lang niet. Voordat het de naam dodenstad kreeg, werden de verschillende complexen eerst door de keizer gebruik als een soort zomerpaleis.

Na Hue zijn we doorgereisd naar Hoi An. Culinair Hoi An staat bekend om verschillende specialiteiten en de kookcurssen die je kunt volgen. Omdat Jeff en Stefanie ook weer in Hoi An waren hadden we afgesproken om de eerste avond samen te eten. De dagen erna veel opgetrokken met hun en via via weer andere reizigers leren kennen. De meeste reizen van noord naar zuid, waardoor we al op verschillende plekken dezelfde mensen zijn tegen gekomen. Afgelopen dinsdag hebben we een kookcursus gevolgd bij de 'beste' school van Hoi An. The Red Bridge komt overal als beste uit de bus en hier dus ook voor gekozen. 's Ochtend om half 9 eerst samen met een gids/kok een bezoekje gebracht aan de plaatselijk markt. Hier werd het e.e.a. verteld over verschillende kruizen, groenten e.d. Na de markt met de boot naar de lokatie gebracht. Hier 2 uur gekookt onder begeleiding van een kok. Inmiddels bereiden wij zonder problemen gerechten als Fresh rice paper rolls with shrimp, Hoi An Pancakes, Vietnamese eggplant in clay pot en het maken van rice paper.

Op dit moment zijn wij in Nha Trang en slapen we voor het eerst in een hostel. Dorm, 4 pax en op dit moment alleen met een roommate genaamd Bart. Een gezellige hollandse kamer! Bart gaan we zeker terug zien in Thailand, omdat hij hier gaat Thai Boxen en hier binnenkort voor in Training gaat. We zijn dan ook van plan naar zijn wedstrijd te gaan. Hij weet alleen nog niet of dit in eind juli in Bangkok of in Chiang Mai is. Sowieso hebben met ze alle een date staan voor de full moon party in augustus!
Nha Trang staat een beetje bekend als het Lloret van Vietnam. Zon, zee, strand is waar het hier voornamelijk om draait. We liggen al drie dagen op het strand en zijn al twee avonden wezen stappen. Morgen vertrekken we met de easy riders naar Dalat. Voor de nieuwsgierige onder ons google dit maar! Hierna gaan we door naar Saigon en waar we waarschijnlijk over een week de overstap maken naar Cambodja :-)

We vinden het leuk jullie reactie te lezen en we willen dan ook zeggen; ga vooral door met posten.

Liefs vanuit Nha Trang!

Xin chào, Có khóe không?

Here we are, Hanoi, Vietnam!

Ten eerste bedank voor het geweldige goodbye op Schiphol! & de lieve smjes en belletjes van vrienden en familie in de uren daarvoor & daarna!

De vlucht van Amsterdam naar Londen was een formaliteit en ging snel. Heathrow, van terminal 5 naar terminal 3, verschillende airbussen 380 en toen +- 1,5 uur wachten op onze aansluiting naar Bangkok. Om 22:00 lokale tijd vertrokken, een Boeing 747-400, niet helemaal vol, waardoor we een extra stoel tot onze beschikking hadden. Vlucht was super! Weinig tot geen turbulentie, veel films, wonderbaarlijk goed eten en om 14:55 een nette landing op Suvarnabhumi Airport. Onze vlucht naar Hanoi, Vietnam ging pas een dag later om 06:45 uur en we moesten dus 16 uur overbruggen. Om maar gelijk de backpacker uit te hangen, hebben we besloten om geen hotel te nemen, maar Bangkok al een klein beetje te verkennen. Dit zal later onze reis, samen met Fiona, beter aanbod komen.Voor mij, Bodil, was dit een reminder aan 2 jaar geleden. Koh San Road it was en hier heerlijk ontspannen gegeten en gedronken. Nog geen 24 uur onderweg en ons eerste awkward moment en hopelijk de laatste met de lokale politie of Thailand. Of ze hem specifiek zochten, werd Maarten op Koh San Road aangesproken of hij een bom bij zich had? Hij is van boven tot onder gefouilleerd en na 10 minuten mochten we doorlopen. Waar ze nou precies op zoek naar waren weten we niet, maar dat we een attractie waren voor de lokale bevolking en de toeristen is zeker.

De laatste trein van Bangkok naar Suvarnabhumi Airport ging om 00:00 uur. 's Ochtends rijdt de trein vanaf 06:00 en dit zou voor ons te laat zijn. Om half 12 de trein terug genomen en tussen 00:30 en 05:00 moeten overbruggen op het vliegveld. Slapen op bankjes, muziek luisteren en rond lopen zal niet de laatste keer zijn tijdens onze trip. Inchecken bij Air Asiä ging snel, prima vlucht en om 08:30 in Hanoi Vietnam. Vanaf de luchthaven is het nog +- 1 uur (zonder file) tot het centrum van Hanoi. Met een mini busje zijn we voor $ 2,- dollar naar het Hoan Kiemmeer gebracht. Het begin van Old Town Hanoi. Op 5 minuten lopen ligt ons guesthouse. Niet dat we het gelijk vonden, want voordat we het gevonden hadden, hadden inmiddels heel Old Town gezien. De wegenkaarten die we hebben via de Lonely Planet e.d. zijn niet geheel nauwkeurig hebben we gemerkt!

Omdat we inmiddels al ruim 36 uur wakker waren, hebben we na aankomst in het guesthouse besloten eerste even een paar uurtjes te gaan slapen. Daar knapt een mens van op! In de loop van de middag geslenterd langs het Hoan Kiemmeer. Onze ogen uitgekeken door de vele scooters en het abnormale verkeer. Geen initiatief betekent niet kunnen oversteken. Je kunt merken dat Vietnam nog zo'n 10 tot 15 jaar achter loopt op Thailand. We zullen maar niet rekenen naar de Europeese standaard.

Vandaaag 9 juni was het zover om Hanoi wat beter te leren kennen. UIteraard ging dit natuurlijk weer niet zonder slag of stoot. Onze eerste stop zou het Ho Chi Minhmausoleum zijn. Hier ligt de op 2 september 1969 gestorven vader des vaderlandes. Ze verplichten je hier netjes gekleed te zijn en met 35 graden, een abnormaal hoge luchtvochtigheid en onze korte broeken, konden we dit wel op onze buik schrijven. Op naar de volgende bezienswaardigheid de B-52-bommenwerpers! Ook hier kwamen we voor een dichte deur te staan i.v.m. renovatie. Uiteindelijk hebben we een rondje gemaakt in de Tempel van de literaatuur (van Mieu).
Vanavond zijn we eerst naar het waterpoppentheater gegaan (mua roi nuoc). Een toeristische trekpleister en wij vonden het vergelijkbaar met iIt's a small world in Disneyland, maar dan 'LIVE'. De poppenspelers staan achter een scherm tot hun heupen in het water en bewegen de figuren met draden die aan een lange bamboestok zijn bevestigd. Dit begeleid door live muziek. Na het poppentheater een drankje gedaan bij één van de vele backpackers hostel. Reaggea live muziek, gezellig en goedkoop.Qua indicatie; een biertje kost hier toch wel € 0,80 en een vodka cola light € 1,-.

Morgen om 08:00 uur moeten we klaar staan voor een 2-daagse trip naar Ha longbaai. Na Ha longbaai zullen we voor 3 dagen met de nachttrein naar Sa Pa in het hoge Noorden gaan.

De eerste dagen zitten erop, nog 263 dagen te gaan!

Proloog: Droom niet over het leven, maar leef je droom!

Na velen voorbereidingen zijn wij bijna zover. Over 18 dagen trekken wij de wijde wereld in. Inmiddels hebben wij beiden het één en ander aan inentingen gehad en zijn wij nu immuun voor onder andere buiktyfus, gele koorts, hepatitis A/B en (rabiës). Liggen de tientallen malariatabletten klaar en ook onze EHBO kit mag niet ontbreken. Maarten zijn huis is voor één jaar verhuurd, de tickets zijn bevestigd, het paspoort ligt klaar en het visum voor Vietnam is in beweging. Spaarrekeningen zijn de afgelopen maanden goed aangevuld en in nood bestaat er altijd nog ‘de creditcard'. Laten wij de wereldeconomie de komende maanden eens goed gaan spekken.

In de verte zien we de datum; 6 juni al om de hoek komen. We zijn de dagen aan het aftellen, het afscheid nemen begint nu echt te komen en zelfs de laatste afspraken met familie en vrienden zijn gemaakt. Op de laatste kleine dingetjes na, liggen onze backpacks klaar om ingepakt te worden voor het grote avontuur. De grote hamvraag: zijn wij er ook klaar voor?

Absoluut! Ondanks dat we beiden nog in de afrondfase van ons werk zitten, kan het ons niet snel genoeg gaan. Stress, jeukende handen en de nervositeit nemen toe, maar dat maakt een wereldreis tot wat het moet zijn.

We zullen een jaar als ‘nomade' leven. 's Ochtends niet weten waar wij 's avonds zullen slapen. Van letterlijk & figuurlijke hoogte- naar dieptepunten, van klamme warmte naar bibberde kou, van de woeste jungle naar de dorre woestijn, van een spectaculaire fullmoon party tot de gepassioneerde tango en van watervallen tot witte gletsjers! Ja, wij gaan het allemaal zien en meemaken en in sommige gevallen met onze fantastische familie en vrienden die ons komen opzoeken!

6 juni as om 19:10 uur is het zover! Van Amsterdam, via Londen naar Bangkok. We zien jullie dan of wellicht eerst nog op dat ‘geheimzinnige' afscheidsfeestje ;)

Hasta la vista! X